Inderdaad: een héle rare tijd om afscheid te nemen van het werkende onderwijsleven, beaamt Wim Knippenbergh van de Widdonckschool in Weert. “Ik ben heel blij dat ik na een periode van thuisonderwijs de laatste weken weer met leerlingen op school heb kunnen werken.”

Contact missen

Het afscheid kan gelukkig doorgaan. Op twee momenten eind juni en begin juli zijn collega’s uitgenodigd om Wim – op afstand – uit te zwaaien. “Ik ga mijn leerlingen “zéker missen”, vertelt Wim. Dat geldt ook voor de contacten met collega’s. “De praatjes over school, maar ook de informele flauwekulletjes onderling.” Toch komt het met de sociale contacten straks wel goed, want Wim is actief in het verenigingsleven.

Pensionado …

En dan begint het leven van de pensionado … Daar kijkt Wim zeer naar uit, want hij heeft veel hobby’s waar hij graag tijd aan wil besteden. Zo is hij een enthousiaste amateurfotograaf met complete fotostudio op zolder. Laatst nog, werd een foto die Wim maakte in een natuurpark gepubliceerd in de plaatselijke krant in Venlo.

Tijd om dé foto te maken

“Ik ben ook voorzitter van een fotoclub. Hopelijk kunnen we snel weer bij elkaar komen en uitstapjes maken.” Los daarvan: op het moment dat het hem uitkomt op fotoreportage: Wim heeft er zin in. “Laatst reed ik naar school. Het licht was echt prachtig. Op zo’n moment heb ik geen tijd om te stoppen, maar straks kan ik als ik wil wel vijf dagen achter elkaar vroeg opstaan om dat licht zo mooi mogelijk te fotograferen.”

Wim wordt dijkwacht

Ook op de planning: toertochten maken met de motor. Verder denkt Wim zeker aan vrijwilligerswerk, maar eerst gaat hij drie maanden niets doen om goed te bepalen wát hij wil ondernemen. “Tegen één ding heb ik al ja gezegd. Ik heb me aangemeld als dijkwacht bij het Waterschap. Ze hebben mensen nodig om de dijken te controleren en ik wandel graag, dus dat leek me nuttig en leuk om te doen.”

Warm hart voor leerlingen

Liefst 44 jaar werken in het onderwijs zitten erop. Na elf jaar regulier onderwijs, maakte Wim de overstap naar speciaal onderwijs. Daar was hij de verdere decennia van zijn loopbaan helemaal op zijn plek, met een warm hart voor wat individuele leerlingen nodig hebben. De laatste periode combineerde Wim een andere grote hobby – koken - met het lesgeven. Eerder was hij op de Widdonckschool in Weert ook mentor en stagebegeleider.

Pionieren bij Aloysius

Wim heeft meer geschiedenis binnen Aloysius. Hij werkte op het Widdonck-terrein in Heibloem en zette samen met oud-collega Huub Graus de locatie De Ortolaan op. Hij werkte ook bij De Ortolaan Roermond en was een tijdje adjunct-directeur. Tussendoor deed hij tal van opleidingen. Terugkijkend vond hij het opzetten van een school de leukste tijd. “Het was pionieren, we begonnen met alleen een gebouw en wat tafels. Als het dan lukt om iets goeds neer te zetten voor leerlingen, is dat echt mooi.”

Juiste keuzes maken

Het “jasje van adjunct” paste Wim uiteindelijk minder goed, onder meer omdat die baan verder afstond van zijn uiteindelijk ambitie: omgaan met kinderen en jongeren. Dus koos hij er na een burn-out voor om weer voor de klas te gaan. “Ik heb toen de juiste keuze gemaakt”, vindt Wim nog steeds, want hij haalt nog steeds veel plezier uit het lesgeven. De flexibiliteit om te blijven ontwikkelen, is er zeker nog. Maar op zijn 65e merkt Wim ook dat werken wel meer energie gaat kosten. Een goed moment dus, om te stoppen. “Die energie stop ik nu graag in alle hobby’s.”